kopnąć się

См. также в других словарях:

• kopnąć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}kopać się I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}kopnąć się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, kopnąć sięnę się, kopnąć sięnie się, kopnąć sięnij się, kopnąć sięnął się, kopnąć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kopnąć — → kopać kopnąć się 1. forma dk czas. kopać się (p.) 2. pot. «pobiec szybko» Kopnął się do domu …   Słownik języka polskiego

• kopać się — I – kopnąć się {{/stl 13}}{{stl 33}} uderzać się nogą albo w nogę :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kopnął się w kostkę. Kopnął się o kamień. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}kopać się II {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kopać — ndk IX, kopaćpię, kopaćpiesz, kop, kopaćał, kopaćany kopnąć dk Va, kopaćnę, kopaćniesz, kopaćnij, kopaćnął, kopaćnęła, kopaćnęli, kopaćnięty, kopaćnąwszy 1. «uderzać coś lub kogoś nogą» Kopać piłkę. Kopnąć kogoś w bójce. Koń kopnął woźnicę. ◊… …   Słownik języka polskiego

• kopnięcie — ↨ kopnięcie się n I rzecz. od kopnąć (się) …   Słownik języka polskiego

• noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… …   Słownik języka polskiego

• nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… …   Słownik języka polskiego

• gęś — 1. Rozmawiać z kimś jak gęś z prosięciem «rozmawiać z kimś, nie rozumiejąc się nawzajem» 2. Rządzić się jak szara gęś «zachowywać się samowolnie, nie licząc się z nikim; panoszyć się, szarogęsić się»: Nie czyńże tego czasem – przestrzegał ją… …   Słownik frazeologiczny

• siedzenie — n I 1. rzecz. od siedzieć. 2. lm D. siedzenieeń «to, na czym się siedzi, część czegoś (np. krzesła, kanapy), na której się siedzi; miejsce siedzące» Miękkie, twarde, wyściełane siedzenie (np. krzesła, taboretu). Przednie, tylne siedzenie (np.… …   Słownik języka polskiego

• kalendarz — posp. Kopnąć, stuknąć, uderzyć, walnąć w kalendarz «umrzeć»: Teraz naprawdę już wszystko się skończyło. Wraz z odejściem ich obojga – jej i starego Karamazowa... On też kopnął w kalendarz. S. Esden Tempski, Kundel …   Słownik frazeologiczny

• podbić — dk Xa, podbićbiję, podbićbijesz, podbićbij, podbićbił, podbićbity podbijać ndk I, podbićam, podbićasz, podbićają, podbićaj, podbićał, podbićany 1. «zwyciężywszy w walce, wziąć pod swoją władzę; zdobyć» Podbić kraj, naród, państwo. przen.… …   Słownik języka polskiego